جوشکاری MIG

جوشکاری تحت فلز گازی خنثی یا MIG که از آن با عنوان جوشکاری قوسی با گاز محافظ یا GMAW نیز یاد می‌شود یکی از روش‌های جوشکاری حالت مایع (ذوبی) است. در این روش یک الکترود سیمی فلزی به صورت مداوم توسط تفنگ جوشکاری مصرف می‌شود. این تداوم تغذیه سیم باعث می‌شود هیچ گونه توقفی حین جوشکاری به وجود نیاید. گاز خنثی (مانند آرگون یا هلیوم) پوششی در اطراف محل جوشکاری به وجود می‌آورد. این گاز تاثیرات جوشکاری را به حداقل ممکن می‌رساند. جوشکاری MAG نیز همان جوشکاری MIG است ولی نوع گاز مصرفی برای محافظت جوش در این دو روش متفاوت است. در روش MAG گاز محافظ جوشکاری، گاز فعال است (مانند CO₂). به علاوه، نیاز به تمیزکاری در این روش کمتر از سایر روش‌ها است و به اشکال مختلف دستی، نیمه خودکار و خودکار انجام می شود. جریان برق استفاده شده در این روش، جریان مستقیم با قطب معکوس است.

شکل 1. تفنگ جوشکاری به روش MIG.

این روش صرفه اقتصادی بیشتر و آلودگی محیطی کمتری دارد. همچنین، این روش نسبتا آسان، ساده و سریع است. با این روش می‌توان انواع مواد مرسوم مانند فولادها، آلومینیوم و ورقه‌های فلزی دیگری را جوشکاری کرد. جوشکاری MIG حداکثر تا ضخامت حدودی 40 میلی متر را جوش می‌دهد. یکی از عیوب این روش، محدودیت طول قوس ایجاد شده در جوشکاری است. فلزاتی که نقطه ذوب کمی دارند مثل سرب و قلع نمی توانند به روش میگ جوشکاری شوند. برای جوشکاری فلزات روکش شده با روی، کادمیم، قلع و سرب بایستی در اطراف اتصال روکش فلزی کاملاً برداشته شود و پس از جوشکاری در صورت نیاز مجدداً روکش کاری شود. در استاندارد ISO 4063 فرآیند جوشکاری MIG با کد ۱۳۱ و فرآیند جوش MAG با کد ۱۳۵ معرفی شده است.

شکل 2. نمایی از جوشکاری MIG.

جوشکاری TIG یکی از روش‌های جوشکاری MIG است که با استفاده از تنگستن قوس الکتریکی ایجاد شده و برای هر آلیاژ یا فلزی یک تنگستن مخصوص وجود دارد. در واقع در این روش، تنگستن الکترود مصرف نشدنی برای جوشکاری است. حداکثر ضخامتی که می‌توان در این روش جوشکاری کرد در حدود 5 میلی متر است. به علاوه، سرعت این روش از جوشکاری MIG کمتر است. از TIG اغلب برای جوش‌های نقطه‌ای و یا صفحات نازک استفاده می‌شود مانند سینک ظرفشویی، جعبه ابزار، صنایع هوایی و غیره.