آماده‌سازی سطح قبل از اعمال لایه محافظ (بخش دوم)

جنس ماده‌‌ای که قرار است تمیزکاری بر روی آن صورت پذیرد در آماده سازی سطح فلزات موثر است. ممکن است سطح نیازمند تمیزکاری با فلزات غیر آهنی، آهنی و یا حتی غیرفلز باشد. هریک از این مواد، روش خاص خود را جهت تمیزکاری دارد. لذا باید حساسیت ‌های هر ماده در مقابل آسیب ‌های احتمالی در اثر حذف رسوبات و آلاینده ‌ها بررسی گردد. به همین دلیل آماده سازی فلزات سطح اهمیت زیادی دارد.

  اهمیت میزان تمیزکاری پس از آلودگی زدایی

در برخی موارد فقط نیاز به حذف اکسید بوده و یا آماده‌ سازی سطح فلزات جهت رنگ مدنظر است. بر این مبنا، میزان تمیزی نهایی از ابتدا بر اساس استاندارد انتخاب می‌‌شود؛ چرا که تمیزی بیش‌ از حد موردنیاز، نه تنها هزینه اضافه به مجموعه تحمیل می‌ کند، بلکه سبب افزایش حساسیت سطح در مقابل خوردگی می‌‌شود.

توانمندی ‌های کارگاهی و امکانات موجود جهت تمیزکاری

همواره سعی بر این است که در آماده سازی سطح فلزات از ارزان‌ترین، کارآمدترین و مفیدترین روش حذف مواد اضافه و ناخواسته بر مبنای امکانات کارگاهی انتخاب گردد.

شکل۱. تمیزکاری در محل

میزان آسیب وارده به محیط در اثر روش تمیزکاری انتخابی

اکثر روش ‌های حذف آلاینده ‌ها و اکسیدها، سبب آلودگی‌‌های محیطی می‌ شوند، بنابراین برای آلودگی زدایی باید در آماده سازی سطح فلزات، نهایت دقت در انتخاب روش ایمن و کارآمد صورت گیرد.

بیشتر بخوانید: آماده‌سازی سطح قبل از اعمال لایه محافظ (۱)

 قیمت تمام شده

بحث اول و همیشگی صنایع، تولید قطعات مرغوب با کمترین هزینه و در نهایت قیمت تمام شده پایین است. تمامی استاندارد‌های مدیریت کیفیت از جمله IS0 و EFQM همواره سعی بر هدایت مجموعه‌‌ها به‌ سوی این مهم را دارند تا فرایند تولید در نهایت به رضایت مشتری ختم گردد.

میزان سطحی که باید تمیزکاری شود

شاید روش ‌های معمول از قبیل زبره‌ پاشی با مواد دیگر ساینده خشک از کاربردی‌ترین روش ‌ها باشند. اما با توجه به ‌دشواری این روش همواره باید این نکته را در نظر گرفت که آیا سطح مورد نظر در حدی هست که نیاز به تهیه و یا جابجایی ابزار زبره‌ پاشی را داشته باشد؟!

یا می‌‌توان با بهره‌گیری از روش مناسب این روند را در حد مطلوب و با کمترین امکانات انجام داد.

شکل۲. تمیزکاری با استفاده از ماشین سنگزنی

 تاثیر فرایند‌های قبلی بر تمیزکاری

پاره ‌ای از مکانیسم ‌های ساخت و یا بهره ‌برداری، تاثیر مستقیمی بر سطح داشته و می‌‌تواند تمیزکاری را با مشکلات جدی روبه رو سازد. از جمله این موارد می‌ توان به تشکیل پوسته ‌های اکسیدی ضخیم، لایه‌‌های رسوبی با ماهیت خورنده و لایه‌‌های یک پارچه‌‌ای که به سختی از سطح جدا می‌ شوند (مثل پنتا وانادات سدیم) اشاره نمود. همواره باید پیش از انتخاب روش تمیزکاری تاثیرات فرایند را نیز مد نظر قرار داد.

شرایط بازدارنده بروز خوردگی مجدد

پس از تمیزکاری سطح، مکانیزم‌‌های خوردگی با سرعت بیشتری فعال شده و تجهیزات را در معرض تخریب قرار می‌ دهد و فرایند‌های پوشش را تحت تأثیر قرار داده و عمر آن‌ها را می‌‌کاهند. در نظر داشته باشید سیستم حذف مواد آلاینده و پوشش باید به‌ گونه‌‌ای برنامه‌ریزی شود که در کمترین زمان ممکن پس از حذف آلاینده‌ها و تمیزکاری، سیستم پوشش و محافظت اعمال گردد، حال ممکن است این سیستم از طریق رویین کردن فلز یا اعمال رنگ انجام گردد.

فاکتورهای مؤثر در نگهداری و استفاده از مواد تمیزکننده سطوح

داشتن دانش کافی نسبت به مواد مصرفی کمک شایان ذکری در زمینه نگهداری و استفاده بهینه از مواد تمیزکاری خواهد داشت. به عنوان مثال وقتی که از انواع اسیدها جهت تمیزکاری بهره گرفته می‌شود، شرایط نگهداری اسید، امکان استفاده مجدد و همچنین روش دفن و معدوم‌ سازی آن باید مدنظر قرار گیرد.

درجه تمیزکاری مورد نیاز با توجه به نوع پوشش محافظ طراحی شده

هر نوع پوشش درجه تمیزی سطح مورد نیاز خود را می‌‌طلبد، چه این پوشش از نوع رنگ‌های آلی و چه گالوانیزه گرم یا سرد باشد. همواره جهت کاهش هزینه‌ها و دستیابی به بالاترین راندمان، روشی انتخاب نمایید که بیشترین بازدهی را داشته باشد. زمانی که ضخامت لایه اول تنها ۷۵ میکرون باشد؛ استفاده از مواد ساینده با سایز و سختی بالا نه تنها مفید نیست بلکه، سبب بروز تخریب‌های غیرقابل ‌جبران می‌ گردد.

داشتن برنامه مدون حذف آلاینده‌ها

هر یک از روش ‌های تمیزکننده طول عمر خاص خود را داشته و به سرعت سطح حاصل تغییر کرده و خورده می‌‌شود. در نظر داشته باشید که از چه روشی بهره گرفته شده و محدودیت‌های آن کدام است.